«اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ»

فصل فراوانی یادت از راه رسیده است و من نوبرانه های اشک را از نگاهم چیده ام.
غمی سترگ بر دلم چنگ انداخته است؛ غمی به وسعت غروب عاشورا؛به اندازه پریشانی «زینب» علیهاالسلام هنگام وداع؛غمی به بلندای فریاد «قاسم علیه السلام » از دل میدان،به وسعت زیباییِ علی اکبر علیه السلام،غمی به نازُکای حنجره «علی اصغر»، آن گاه که حتی،تاب نوازش خنکای نسیم را نداشت چه رسد به شرنگ تیر سه شعبه.غمی به ارتفاع تلِّ زینبیه؛ هنگامی که زینب علیهاالسلام دیگر صدای لا حول و لا قوة إلاّ باللهِ را از حنجر امام علیه السلام نمی شنید
و آخرین تبسّم برادر را در ذهن خسته اش، تجسّم می کرد.
فصل فراوانی یادت؛ وعطر چشم های بارانی،دلم را با غربت ضریح شش گوشه ات پیوند می زند.
مولاجان! دل های شکسته ما را برای همیشه با داغ مرثیه هایت پیوند بزن،
تا به مفهوم واقعی «عشق» برسیم.
فرارسیدن ماه محرم تسلیت باد.